صعيديه الجزء الثاني
اتحددت مع مريم شويه لحلانا
بدر ابتسم حاضر ياحاچه عن اذنك
خرج بدر وسعديه قعدت مريم جنبها مالك يابتى فيكى ايه
مريم اتوتر انى زينه ياحاچه مالى
سعديه مريم يابتى انى امك الى ربيتك جبل مااكون خالتك ولا ام چوزك انى خبراكم زين انتى فيكى حاچه وبدر كمانى
مريم عنيها دمعت وبصت للارض انى تعبانه جوى ياخالتى مش خابره مالى
مريم اتحرجت تقولها الى حصل سعديه بصتلها شويه واتكلمت انتى. لساتك بنت يامريم صوح
مريم وشها احمر ومرضتش سعديه كملت انى كنت متاكده ان موفجتك على الچواز كانت ميشان اكده ان بدر يفضل كيف اخوكى صوح
مريم مردتش برده سعديه كملت اسمعينى زين يامريم اياكى تكونى فاكره لما تتچوزى بدر على الورج يبقى اكده نفذتى وصية خيتك لاه انتى اكده معملتيش حاچه
سعديه نچاة لما وصت انك تتچوزى بدر كانت رايده تعيشى معاه كيف اى تنين متچوزين وتچيبى خوات ليونس هو ديه تنفيذ الوصيه الصوح
مريم بحزن انى اكده ابجى پخوف نچاة والاحساس ده ھيموتنى
سعديه خېانة ايه يابتى دى وصيتها ولو هى مكانتش رايداكى مارته مكانتش وصت باكده بس هى اخترتك تكونى ام لولدها وزوچه لبدر
ابتسمت سعديه لانها اتاكدت ان مريم عايزه تكمل معاه لاه متجوليش بس خليه هو الى يجولك انى رايدك وبحبك
مريم كيف يعنى
سعديه بنظره كلها تحدى انى هجولك
فى بيت الدهاشنه
بعد حوالى ساعه الكل اتجمع على العشا مريم كانت قعده جنب بدر وقصادها سعديه وطول الوقت بيتبدلوا النظرات الى مريم بتحاول تفهمها سعديه بصتلها بغيظ واتكلمت وهى بتحاول تدارى غظها جومى يامريم يابتى جطعى الوكل لچوزك
بصت مريم لسعديه وقامت مسكت الفرخه حطتها قصاد بدر كلها وقعدت تانى بدر بصلها وضحك واه هو انى مفچوع لدرچادى هاكل الفروچه كلها
سعديه كانت حاسه ان ضغطها علا عليها قامت مريم تانى قطعت الفرخه وحطله حته ورجعت الباقى وبصت لسعديه بمعنى كده كويس ابتسمت سعديه برضى وكملت اكلها وهى عنيها عليهم وكل ده تحت عين صالح الى ملاحظ كل حاجه وساكت ومن جواه بيضحك
بدر سهم ومريم بصت لسعديه بعدم فهم بدر اتكلم پصدمه مداريه اوضه ايه ياحاچ !!!
صالح اياك فاكر انى معملش حسابكم بعد اكده فى الدار انى فتحت اوضك على اوضه مريم وچهزتها ليكم ومعاها سارير صغير ليونس
ابتسمت سعديه ايوا ياولدى انى محتاچه انام يالا تصبحوا على خير
اخد بدر مريم ولسه هتطلع ندهت عليها سعديه مريم هاتى يونس ينام معايا النيهارده لحسن متوحشاه جوى
مريم ياخالتى انتى تعبانه هتنامى ازاى
سعديه مالكيش صالح هاتى الولد
ادتها يونس وطلعت مع بدر ودخلت الاوضه وكانت تحفه بمعنى الكلمه بصت لبدر الى انبهر بالاوضه هو كمان اتكلمت وهى لسه مبهوره الحاچ لحج عمل اكده مېتا
ابتسم بدر ابوى بدال نوى يجدر يعمل اى حاچه
لف بنظره على الاوضه كان فيهت اوضه نوم كبيره وشاشه قدمها كنبه كبيره رجع بص على السرير وبص لمريم وسرح شويه مريم انتبهت لنظراته وشها احمر ودورت وشها بدر اتكلم اخيرا بعد مافوق نفسه لوضعه معاها احمم انا هنام على الكنبه وانتى روحى نامى على السرير
مريم اعترضت لا انى هنام على الكنبه وانت نام على السرير الكنبه صاغيره عليك
ابتسم بدر لا مش صغيره ولا حاجه يالا بقى انا عايز انام تصبحى على خير
بصتله مريم باستسلام وانت من اهله
وراحت نحيه السرير وطلعت تنام بدر بصلها واستغرب انتى هتنامى بهدومك كده الدنيا حر
مريم اتوترت هاا اه انى مش حرانه
بدر بصلها كانها برسين مش حرانه دانا ھموت سامحينى بقى علشان لو نمت كده ھموت
مريم برقت ليه انت هتعمل ايه
قلع التيشيرت ونام بالبنطلون بس مريم دورت وشها وهى بتمنع شهقتها بدر ابتسم لما سمعها وغمض عنيه وهو بيحارب نفسه من تخيلاته الى مش رحماه حط ايده على عنيه يمكن يقدر ينام
اما مريم فضلت مدوره وشها شويه بس ڠصب عنها لقت نفسها بتبص عليه اول مره تشوفه كده نزلت بعنيها على عضلات جسمه المرسومه الى ياما اتمنت تتجوز واحد يكون رياضى وجسمه كله عضلات زى بدر سرحت فى كلام سعديه معاها وكل كلامها بيتعاد فى عقلها
فلاش باك
مريم يعنى انتى رايدانى ياخالتى اروح اجول لبدر كمل معايا باجى حياتك ڠصب عنيك
ابتسمت سعديه لانها اتاكدت ان مريم عايزه تكمل معاه لاه متجوليش بس خليه هو الى يجولك انى رايدك وبحبك
مريم كيف يعنى اسحرله
سعديه بنظره كلها تحدىلاه انى هجولك بس جوليلى الول انتى رايده بدر تكملى معاه ولا لاه
سكتت مريم ومعرفتش ترد عليها بصتلها سعديه بمكر خلاص يابتى متغصبيش على نفسك انى هخلى بدر يطلجك ويتچوز البت الى اسميها ريرى. ديه وخلاص اهى شكلها وجعه فيه
بصتلها مريم بسرعه هو انى جولتلك رايده اطلج
ابتسمت سعديه بنصر يبجى تسمعينى زين الراچل مش عايز من مارته الا الاهتمام والحنيه ووجتها يدى لمارته عنيه وهو راضى وفرحان كمانى
بصتلها مريم بعدم فهم انى مش فاهمه حاچه يعنى اعمل ايه ياخالتى
سعديه بغيظ انى خابره انك هتعلى عليا الضغط انتى متوكده انك فى چامعه ومتعلمه
مريم بضيق اعمل ايه مانى عمرى ماحبيت جبل اكده
ابتسمت سعديه يعنى انتى حبيتى بدر
انتبهت مريم هى قالت ايه وبصت لسعديه بتوتر هاا لا اه ممعرفاش عاد
سعديه يابتى انتى مستحيه منى دانى امك يامريم انى شايفه وحاسه انك حباه وميشان اكده رايداكى تجربى منيه وتخليه يحبك دا اذا كان محبكيش عاد
بصتلها مريم وانى اعمل ايه دلوقيت
سعديه اول حاجه جومى افتحى الدولاب ديه هتلاجى شنطه هاتيها
قامت مريم جابتلها الشنطه فيها ايه دى ياخالتى دى كبيره وتجيله
سعديه افتحيها
فتحتها مريم وبرقت لما لقت فيها كل حاجه ممكن تحتاجها عروسه لنفسها من ميكب وملابس للنوم برفانات
بصتلها مريم ايه كل ده ياخالتى
ابتسمت سعديه برضى لما شافت فرحت مريم على وشها انى خابره انك اتظلمتى فى چوازتك ومتشورتيش كيف اى بنته ولا اتعملك فرح يليج بيكى ودى حاچات جليله اكده چبتهالك بس انى هچبلك كل حاچه انتى نفسك فيها مټخافيش
بصتلها مريم وعنيها دمعت وقامت حضنتها انى لو كانت امى لساتها عايشه مكنتش هتبجى حنين عليا كيفك رابنا يخليكى ليه
طبطبت سعديه على ضهرها ودموعها نزلت مين جال اكده امك ماكنش فيه فى حنيتها وطبيه جلبها الله يرحمها
بعدت عنها مريم ومسحت دموعها بايدها بتعيطى ليه ياخالتى دلوقيت
ضحكت سعديه مانتى الى نكديه اعملك ايه عاد المهم انى نجتلك جمصان الى معرفاش بتجولوا عليها بيدلدول
ضحكت مريم بصوتها كله على كلمه سعديه الى ملهاش علاقه خالص بالى عايزه تقوله بطلت ضحك بالعافيه ونطقت اخيرا اسمها بيبى دول ياخالتى
